Mijn gedachten dwalen vaak af
naar een plek van niets.
Ik ben weg van de wereld
en voel niet eens dat ik leef.
Het zijn heerlijke momenten
alsof ik lig in het gras
tussen de bloemen zonder naam
of zweef tussen de sterren
in de richting van de maan.
Op aarde staat alles stil.
Zelfs het leven beweegt niet.
Niets horen mijn oren,
mijn mond spreekt geen woorden.
Zonder weg te zijn ben ik weg.
Tot ik jouw hand voel op mijn hart
en jouw adem op mijn hand.
Ik weet dat ik weer leef.