Alles is uitgewist.
Buiten reizen witte wolken,
maar die ziet ze niet.
’n Stem vertelt van vroeger.
Over vader, moeder
en de kinderen in de klas.
De grimas op het gezicht
is haar eigen glimlach.
Ja, over vroeger
weet ze nog alles,
zelfs de uren en minuten.
Zo is haar luie zondagmiddag.
Hetzelfde als alle dagen.