Al die jaren heb ik je
niet gezien en niet gehoord.
Draaide ik mij om,
want jij nam het woord.
Ik wou niets horen
over je pijn.
Ik wou niets lezen
over je arm zijn.
Ik wou niet zien
dat je ’t moeilijk had.
Jouw ellende was
het enige wat ik vergat.
Maar nu vraag ik je
mij alles te vergeven
en aan mij te denken
als jij je stem gaat geven.