Ik wil schreeuwen en gillen,
maar er komt geen geluid.
Ik wil schoppen en slopen,
maar mijn voeten zijn verlamd.
Mijn keel zit dicht
van eindeloos verdriet.
Ik kan niets meer zeggen,
want mijn hart huilt
tranen van verlatenheid.
De vogels, de bomen,
de zee en het land.
Het licht en het water.
Het is er allemaal,
maar ik zie alleen
jouw gezicht in
de waas van m’n tranen.