Met onverstaanbare klanken
die geen echo duldden,
schreeuwde ik luid
naar de azuurblauwe lucht.
Met gesloten ogen liep ik
naar het einde van de einder
zonder kuilen onderweg,
zonder hekken en heggen,
op een immense vlakte.
Ik kneep in mijn arm
om te weten of ik wakker was.
Ik dacht te dromen
dat ik klaar zou komen
met alles wat ik deed.
Of net niet.
© Foto Rudi Kumpen